Rozdział 4

Następnego dnia Elrond zabrał moich rodziców na (podobno) ważną rozmowę, także ja w tym czasie znalazłam w biblioteczce kartkę i ołówek i od razu zaczęłam rysować widok, jaki rozciągał się z mojego balkonu. A był on na prawdę piękny - dolina, otoczona wysokimi górami, pełna zielonych drzew, kolorowych kwiatów, strumyków wypływających ze skał i ten cudowny wodospad -  aż nie dało się tego nie uwiecznić na kartce. Gdy kończyłam moje "dzieło", ktoś zapukał do moich drzwi. "Proszę" odpowiedziałam, nie przerywając rysowania. Do pokoju wszedł Calanir. Wyszedł na balkon i usiadł koło mnie. "Co to jest?" spytał, a ja szybko zasłoniłam mój rysunek. "N-nic ważnego" odpowiedziałam, jednak Calanir wyrwał mi kartkę z rąk, obejrzał rysunek i powiedział "Piękny. Masz dar. Nie zmarnuj go" po czym oddał mi mój rysunek. i siedzieliśmy tak, w milczenu, podziwiając ten piękny widok, do czasu aż Calanir nie powiedział "Ach, zapomniałem! Panienko... znaczy,Basiu, musisz pójść do biblioteki. Mój pan cię wzywa. powiedział, że to pilne"  pomyślałam, że Elrond chce mi powiedzieć to, co moim rodzicom. Wstałam, a na podłogę upadł... "Mój telefon?! Skąd on się tu wziął?" Schyliłam się i podniosłam go. Jednak gdy chciałam go włączyć, nie działał. "No nic, jeśli nie działa, to po co mi on?" Po czym odłożyłam telefon na stolik "Proszę, musimy już iść" rzekł Calanir. Nic nie mówiąc udałam się za elfem. Zeszliśmy po schodach (których tak nienawidzę -,-), skręciliśmy w wąski korytarz, po czym wyszliśmy na placyk. Stała na nim fontanna, na szczycie której znajdował się posąg elfki z włosami do kolan. Trzymała ona w ręku dzban, z którego lała się woda. Calanir, nie zwracając uwagi na fontannę prowadził mnie dalej. Weszliśmy po schodach i stanęliśmy przed drzwiami. "To tutaj" po tych słowach otworzył drzwi i dał mi wyraźny znak, abym weszła do środka. Gdy znalazłam się w środku, moim oczom ukazał się widok tylu książek, że chyba gdyby ktoś cały czas bez przerwy je czytał, to do śmierci wszystkich by nie skończył. Oszołomiona tym widokiem nawet nie spostrzegłam Elronda, który stał przy wielki, marmurowym stole i przeglądał wielką księgę. zauważyłam go dopiero, gdy odezwał się do mnie "Ach, jesteś już. Witaj. Podejdź tutaj, proszę" Podeszłam nieśpiesznie i stanęłam naprzeciwko niego. "Proszę, spójrz na to" mówiąc to, podał mi tę wielką księgę, w której były praktycznie same obrazki. Wskazał mi obrazek, na którym znajdowała się dziewczyna, ubrana w zbroję, z rozpuszczonymi, brązowymi włosami, z mieczem w prawej ręce, zaś lewą miała uniesioną w górę. W ręku trzymała naszyjnik, z którego biła złota poświata. Dziewczyna stała na wzgórzu, a pośród niej leżały czarne stwory. Zaskoczona tą ilustracją wydukałam "Czy... czy to jest..."
CDN JUŻ JUTRO! ^^